Η σημερινή επέτειος για τα 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου βρίσκει τον λαό σε πραγματικά πρωτόγνωρες συνθήκες, λόγω της πανδημίας και των τραγικών αδιεξόδων που προκαλεί η διαχείρισή της από την κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει τις απαγορεύσεις ως «αναγκαίες» τάχα για την υγεία, «για να μη μετράμε πτώματα», όπως χυδαία λένε οι υπουργοί της. Τα Συνδικάτα όμως και οι φορείς απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι ξέρουν να διαδηλώνουν και να διεκδικούν τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας, ατομικά και συλλογικά, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, που έχει την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη για την έξαρση της πανδημίας, για το φόρτωμα των συνεπειών της στο λαό.
Τα Εργατικά Σωματεία του νομού, μαζί με Αγροτικούς Συλλόγους και Συλλόγους Γυναικών, ακυρώσαμε στην πράξη τις απαγορεύσεις. Το μήνυμα του ανυποχώρητου αγώνα με όλα τα απαραίτητα μέτρα και κάτω από όλες τις συνθήκες ακούστηκε δυνατά στην συμβολική κινητοποίηση εργατικών σωματείων και φορέων στο Άργος.
Χαιρετισμό απεύθυναν ο πρόεδρος του Συνδικάτου Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών Αργολίδας, Θ. Κολίζερας και η πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αργολίδας, Ε. Γόντικα που μεταξύ άλλων τόνισαν ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απαγόρευση των αγωνιστικών εκδηλώσεων και της πορείας για το πολυτεχνείο επιβεβαιώνει ότι υπάρχει ευρύτερη στόχευση και σχεδιασμός. Ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι η δημόσια υγεία και ο συγχρωτισμός, ούτε μόνο το σύγχρονο μήνυμα του Πολυτεχνείου. Και ότι, αντίθετα, η πανδημία αξιοποιείται ως πρόσχημα για συνολικότερες αντιδραστικές «τομές» σε βάρος των αγώνων και των διεκδικήσεων του λαού.
Η κυβέρνηση θα μας βρίσκει κάθε μέρα μπροστά της στον αγώνα για υγεία, μόρφωση, δουλειά, ζωή στο ύψος των αναγκών μας.
Επίσης καταγγέλθηκε το όργιο του κυβερνητικού αυταρχισμού, αστυνομικής βίας και καταστολής που είχε ως στόχο, να κλείσει το στόμα στα Συνδικάτα, να τρομοκρατήσει το εργατικό λαϊκό κίνημα, απέναντι στη συντεταγμένη πορεία που τηρούσε υποδειγματικά τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας, στην Αθήνα.
Με ιδιαίτερο μένος, νέες κατασταλτικές δυνάμεις με μηχανάκια, λειτουργούσαν σαν αγέλες μέσα στο πλήθος, στοχοποιούσαν συνδικαλιστές, ορμούσαν αδιακρίτως για να απομονώσουν νεολαίους και παιδιά που προσπαθούσαν να ξεφύγουν. Οι πρώτοι που δέχτηκαν την απρόκλητη επίθεση ήταν οι φυλακισθέντες – εξορισθέντες 1967-1974. Στόχος ήταν να υπάρξουν θύματα.
Οι εργάτες έχουμε φωνή και είναι πολύ δυνατή φωνή και θα τη δείχνουμε κάθε μέρα.
Φάνηκε ότι η προστασία από την πανδημία ήταν το πρόσχημα πίσω από την ένταση της καταστολής, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως οι μόνοι που τελικά αγνόησαν τα μέτρα και τις αποστάσεις ήταν κυβέρνηση και οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί. Είναι πλέον φανερό πως ο στόχος της κυβέρνησης ήταν από τη μια να μετακυλήσει την ευθύνη για την τραγική κατάσταση στο σύστημα Υγείας στους εργαζόμενους και τον λαό για να κρύψει τις δικές της εγκληματικές ευθύνες για τα τραγικά ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων. Ήθελε επίσης να μην ακουστούν το αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα του Πολυτεχνείου, «ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ» και «ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ», ήθελε να ξεμπερδέψει μια και καλή με το αγωνιστικό μήνυμα που σήμερα έστειλαν δεκάδες εργαζομένων.
Απαιτούμε να αφεθούν άμεσα ελεύθεροι οι προσαχθέντες! Αν κάποιος πρέπει να συλληφθεί άμεσα είναι ο υπουργός Δημόσιας Τάξης