Αγώνας για αξιοπρεπή μεροκάματα- Είμαστε εργαζόμενοι όχι σκλάβοι!
Μια ώρα δουλειάς δεν μας φτάνει για να πιούμε τον καφέ που σερβίρουμε.
Συνάδελφε, συναδέλφισσα διανομέα, σερβιτόρε, λαντζιέρη, μπάρμαν
Όλοι εμείς που δουλεύουμε σε εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, ξενοδοχεία γνωρίζουμε πολύ καλά τις συνθήκες και τα μεροκάματα που δουλεύουμε καθημερινά. Γνωρίζουμε επίσης ότι στις περισσότερες επιχειρήσεις τα μεροκάματα είναι καρμπόν και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις δεν ξεπερνάνε τα 2,5€ την ώρα, με τις μισές μέρες ασφάλιση (στην καλύτερη περίπτωση), την καθαριότητα να είναι ευθύνη δική μας όταν μάλιστα έχουμε δουλέψει πάνω από δέκα ώρες βράδυ και να μας αναγκάζουν να πληρώνουμε εμείς την καθαρίστρια, να βάζουμε από την τσέπη τυχόν χασούρα ταμείου, να επιστρέφουμε τα Δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα άδειας, να σε απολύουν όταν δεν μπορείς να πας στη δουλειά επειδή έχεις παρενέργειες από το εμβόλιο ή επειδή κόλλησες κορονοϊό και πολλά άλλα…
Η κατάσταση αυτή που έχει διαμορφωθεί είναι φανερό ότι είναι αποτέλεσμα συνεννόησης των καταστηματαρχών και βέβαια πατάει πάνω σε ψηφισμένους νόμους όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων. Η ειρωνεία είναι ότι ακόμα και μια ώρα να δουλέψουμε δεν φτάνει για να πιούμε τον καφέ που σερβίρουμε.
Αντίστοιχα οι διανομείς, ρισκάρουμε τη ζωή μας πάνω σε δυο ρόδες, με την πίεση να φτάσουν γρήγορα οι παραγγελίες, χωρίς όλα τα ένσημα, για 3,5€ με 5€/ ώρα και χωρίς βέβαια βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, όπως άλλωστε έχουν εξασφαλίσει όλες οι κυβερνήσεις. Με τα μηχανάκια να μοιάζουν περισσότερο με «κουδουνίστρες» παρά με μεταφορικό μέσω και να πληρώνουμε τη ζημιά σε τυχόν ατύχημα, ενώ οι περισσότεροι βρισκόμαστε πάνω από 12 ώρες στο τιμόνι, το ρουχισμό για την προστασίας από τις καιρικές να τον βάζουμε από την τσέπη μας. Κι όλα αυτά ενώ μετράμε καθημερινά ατυχήματα και δυστυχήματα συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα. Και πώς να μη συμβαίνει αυτό όταν αναγκαζόμαστε να κάνουμε δυο δουλειές, μπας και συμπληρώσουμε έναν μισθό για να ζούμε.
Κι αυτά είναι στη βιτρίνα των καταστημάτων εστίασης. Καθώς αν προχωρήσουμε προς τα μέσα η κατάσταση είναι ίδια και χειρότερη. Λαντζιέρης με 3€, μάγειρας από 30€ έως 35€ το 12ωρο και όποιος αντέξει.
Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση.
Βάζουμε φρένο διεκδικώντας αυτά που μας ανήκουν!
Το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χίου παίρνει την πρωτοβουλία να ανοίξει το θέμα εργασιακές συνθήκες στο επισιτισμό τουρισμό στο νησί μας. Είναι μια αρχή για να αναδειχθεί το ζήτημα και το χάος που επικρατεί. Να σπάσουν οι ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται. Καλούμε όλους τους συναδέλφους να μην φοβηθούν. Αυτοί που πρέπει να φοβούνται και να ντρέπονται είναι εκείνοι που εφαρμόζουν εργασιακές συνθήκες γαλέρας και όχι εμείς που προσπαθούμε να σπουδάσουμε, να φτιάξουμε οικογένεια ή να ζήσουμε τις οικογένειές μας.
Οι εργαζόμενοι στην efood και την COSCO μας δείχνουν τον δρόμο. Υπάρχει αποτέλεσμα από τους αγώνες, που έχουν στόχο, απειθαρχία στους νόμους τους, μαζικότητα και προσανατολισμό την ικανοποίηση των αναγκών μας. Να ενώσουμε τη φωνή μας με όλους τους κλάδους των εργαζόμενων που αγωνίζονται για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη και όλους τους αντεργατικούς νόμους των κυβερνήσεων.
Βγαίνουμε μπροστά και διεκδικούμε:
· Αυξήσεις στους μισθούς. Κανείς εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ.
· Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ως αφετηρία για την ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού και κατάργηση του νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου
· Επαναφορά της υποχρεωτικότητας της κλαδικής ΣΣΕ στον επισιτισμό και της αρχής της ευνοϊκότερης Σύμβασης.
· Σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο. Όχι στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και εκ περιτροπής απασχόλησης.
· Ένταξη των διανομέων στα ΒΑΕ, να επανέλθουν στα ΒΑΕ οι ειδικότητες του Μάγειρα , του σερβιτόρου, της καμαριέρας , της λάντζας.
· Καμία εφαρμογή του «συνεργατικού» μοντέλου για τους διανομείς στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες.
· Ταμείο ανεργίας 600 ευρώ για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όσο διαρκεί η ανεργία.
· Μέτρα προστασίας της Υγείας και της ασφάλειας για όλους τους εργαζόμενους.
· Κανείς εργαζόμενος να μην πληρώνει τα rapid test. Όλοι να μπορούν να κάνουν δωρεάν test με ευθύνη του κράτους και των επιχειρήσεων.