Μπροστά οι δικές μας ανάγκες – Καμία εμπιστοσύνη στους εχθρούς των εργαζομένων
Μόνο ως γελοιότητα μπορεί να ειδωθεί η απάντηση της πλειοψηφίας της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας προς το αίτημα των εκλεγμένων με το ΠΑΜΕ για σύγκλιση του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου ενόψει της απεργίας της 30ης Μάη και του ελέγχου των πρακτικών όλων των σωματείων που είναι στη δύναμη του Εργατικού Κέντρου.
Αφού λοιπόν επιστράτευσαν πολλές σάλτσες, γελοιότητες και φυσικά όλο τους το μίσος απέναντι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και την οργάνωση των εργαζόμενων, απάντησαν ότι δεν «γουστάρουν» να συγκαλέσουν το Δ.Σ.
Θα μας έκανε εντύπωση –αν δεν γνωρίζαμε το πραγματικό τους ρόλο- πώς αυτοί οι λάτρεις των νόμων, των καταστατικών και γενικά της «δημοκρατίας» -που προσπαθούν να πετάξουν τον Κερκυραϊκό Σύνδεσμο Ιδιωτικών Υπαλλήλων έξω από τη δύναμη του Εργατικού Κέντρου επικαλούμενοι τάχα το καταστατικό, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το τσαλαπατήσουν όταν δεν τους συμφέρει, αφού προβλέπεται ότι:
- όταν 3 μέλη του ΔΣ (ούτε καν 4 όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση) ζητήσουν σύγκλιση του ΔΣ είναι υποχρεωμένοι να το συγκαλέσουν εντός δεκαήμερου.
- Τα πρακτικά των αρχαιρεσιών των σωματείων που είναι στη δύναμη το Εργατικού Κέντρου βρίσκονται στη διάθεση όλων των μελών της διοίκησης.
- Αυτοί που κάνουν εκλογές «νύχτα», που κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τα πρακτικά των αρχαιρεσιών των υπολοίπων σωματείων έχουν το θράσος…. να εγκαλούν τον Κερκυραϊκό Σύνδεσμο Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
Ο εκφυλισμός και το φιάσκο του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού απογειώθηκε και με την απεργία της 30ης Μάη. Η συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο, που μπορούσε να μετρηθεί στα δάχτυλα των 2 χεριών υπολειπόταν κατά πολύ της συμμετοχής στη συνέλευση του Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων–στους εργαζόμενους δηλαδή που οι εργατοπατέρες της πλειοψηφίας της διοίκησης δεν είχαν καν την ευαισθησία να ανοίξουν τις πόρτες του Εργατικού Κέντρου για να συζητήσουν τα προβλήματά τους.
Ο ρόλος του εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι γνωστός!!! Λειτουργεί σαν το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και των εργοδοτών.
Από τη μια, κλαίει με κροκοδείλια δάκρυα για τους εργαζόμενους που «δεν συμμετέχουν» όταν ανοιχτά υπονομεύουν την οργάνωση των αγώνων –ούτε καν ΔΣ δεν συγκαλούν για την οργάνωση της απεργίας γιατί δήθεν έτσι κι αλλιώς συμμετέχουν σε όλες της απεργίες της ΓΣΣΕ.
Είναι χαρακτηριστικό και το παράδειγμα της πλειοψηφίας στη διοίκηση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ), σε μια και μόνη συνεδρίαση προκήρυξαν καμιά… τριανταριά απεργίες, για όλες τις Κυριακές από Μάη μέχρι Οκτώβρη! Χωρίς τους εργαζόμενους, μακριά από οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία και προσπάθεια οργάνωσης, στην πραγματικότητα ρίχνουν με τη στάση τους νερό στο μύλο της υπονόμευσης των αγώνων.
Από την άλλη, καλεί τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν και να απεργήσουν για “την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας”, να διαδηλώσουν δηλαδή με τα αιτήματα και το πλαίσιο του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, των μνημονίων και της κυβέρνησης. Και αυτό το ονομάζουν “εθνικό σχέδιο”! Είναι οι ίδιες δυνάμεις που επιχείρησαν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου για να περάσουν όλα τα μέτρα της κυβέρνησης και του τρίτου μνημονίου, οι πλειστηριασμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις, η φοροληστεία, οι απολύσεις, ο περιορισμός του δικαιώματος της απεργίας.
Βρίσκονται απέναντι από τις ανάγκες των εργαζομένων, απόντες από τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις τους, προσπαθούν να επιβάλουν τα αιτήματα της μεγαλοεργοδοσίας για να τα παλέψει ο φτωχός λαός!
Δεν δίνουμε συγχωροχάρτι σε κανέναν. Εργατιά μπροστά γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά!
Υπάρχει διέξοδος. Οι νίκες που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι μέσα από την δράση τους από το Σωματείο μας δείχνουν τον δρόμο! Προϋπόθεση αποτελεί η οργάνωση του κάθε εργαζόμενου στο Σωματείο του, η πάλι με ταξικό προσανατολισμό για την ανάκτηση των απωλειών που είχαμε τα χρόνια της κρίσης, για τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες, οι οποίες βρίσκονται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από την “ανάπτυξή” τους!
Να κερδηθούν νέες δυνάμεις στον αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, κατάργηση των αντιλαϊκών – αντεργατικών μέτρων, ανάκτηση των απωλειών, στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
