36o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΙΥΕ ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ Δ.Α.Σ. 2013

Η καπιταλιστική κρίση και οι συνέπειες της, η ισχυροποίηση της θέσης των πολυεθνικών ομίλων και η μεγαλύτερη μονοπώληση της αγοράς, έχει οδηγήσει στο κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους στο εμπόριο, της υπηρεσίες, την καθαριότητα βρίσκονται σε κατάσταση μακροχρόνιας ανεργίας και εξαθλίωσης, την ίδια στιγμή που η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί σε κάθε χώρο δουλειάς πληθαίνουν.

H εργοδοσία στον κλάδο μετά την υπογραφή της κλαδικής του εμπορίου έχει κλιμακώσει την επίθεση στα μεγάλα Πολυκαταστήματα ( HONTOS-ΝΟΤΟΣ-FOKAS-ATTICA-ΙΚΕΑ-ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ-LEROY MERLYN-JUMBO-MALL- GOLDEN HALL-AVENUE-EMPOLI).

Σούπερ Μάρκετ: ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ ΑΒ-ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ- ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ-ΔΟΥΚΑΣ-ΚΑΡΦΟΥΡ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ- LIDL-ΜΑΣΟΥΤΗΣ-EXTRA. Εταιρίες καθαριότητας    ( ΑΡΙΑΔΝΗ- ISS).

Εταιρίες ανακύκλωσης προχωρούν ανοιχτά σε απολύσεις και μειώσεις μισθών, σε πολλές αποθήκες Λοτζίστικ απειλούν, η δέχεσαι την μείωση η απολύεσαι.

 

Στο εμπόριο στην κυριολεξία έχει γίνει μακελειό

Το 2012 αποτέλεσε ορόσημο για την εξέλιξη της απασχόλησης στο εμπόριο, αφού η οικονομική κρίση για πρώτη φόρα δείχνει ότι πλήττει άμεσα και την απασχόληση στον κλάδο.

• Το 2012 στο εμπόριο χάθηκαν 93.500 θέσεις εργασίας, συγκεντρώνοντας μόλις 673.400 απασχολουμένους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η απασχόληση στο εμπόριο διαμορφώθηκε κάτω από τις 700.000 θέσεις για πρώτη φορά μετά το 1999.
• Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το εμπόριο απασχολούσε το 2012 περίπου 679.350 άνδρες και γυναίκες, μέγεθος που αντιστοιχεί στο 17,9% της συνολικής απασχόλησης στην ελληνική οικονομία.
• Το 72,4% των εργαζομένων απασχολείται σε μικρού μεγέθους επιχειρήσεις μέχρι 10 εργαζομένους,έναντι 61,0% που αναλογεί στο σύνολο της οικονομίας.
• Το 42,2% των εργαζομένων είναι γυναίκες, αναλογία υψηλότερη σε σχέση με τη συνολική απασχόληση των γυναικών στη χώρας η οποία περιορίζεται στο 40,5%.
• Το ποσοστό της μερικής απασχόλησης αυξήθηκε σε 7,3% το 2012 από 5,6% που ήταν το 2011, το ποσοστό των μισθωτών που απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου μειώθηκε σε 4,7% από 7,3% που ήταν το 2011.
• Η αναλογία των νέων ηλικίας μέχρι 29 ετών που απασχολούνται στο εμπόριο μειώθηκε στο 17,4% από 18,0% το 2011, διαμορφώνοντας την αναλογία σε μικρότερη από 1 νέο για κάθε 5 εργαζομένους του κλάδου.
• Το εμπόριο αποτελεί επίσης τον σημαντικότερο πόλο προσέλκυσης των νέων ηλικίας 15- 24 ετών. Ένας στους 5 εργαζομένους ηλικίας κάτω των 25 ετών απασχολείται στο εμπόριο (21,3%).

Σε μια περίοδο, που εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι έχουν γονατίσει κάτω από το ασήκωτο βάρος των οξυμμένων προβλημάτων και των αδιεξόδων και οι εργαζόμενοι οδηγούνται όλο και πιο βίαια σε συνθήκες χρεοκοπίας.

Οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ, εκμεταλλευόμενες τη δυνατότητα να διατηρούν στα ύψη τις τιμές τους, κάνοντας ακόμα και ανατιμήσεις αξιοποιώντας σε μεγάλο βαθμό, χαρακτήρα της κατανάλωσης τροφίμων και ειδών καθημερινής ανάγκης, κατάφεραν το 2011 να παρουσιάσουν συνολικό μεικτό κέρδος ύψους 2,1 δισ. ευρώ, το οποίο μάλιστα ήταν αυξημένο κατά 0,38% σε σχέση με το 2010.

Τα παραπάνω προκύπτουν από τα οικονομικά αποτελέσματα 115 αλυσίδων σούπερ μάρκετ με πωλήσεις πάνω από 5 εκατ. ευρώ μέσα στο 2011.

Συμπερασματικά από τα στοιχεία για την απασχόληση και την κερδοφορία αποδεικνύεται ότι την κυριαρχία, το πάνω χέρι στα μερίδια της αγοράς τα κατέχουν μεγάλες μονοπωλιακές μονάδες και όμιλοι σε αντίθεση με τον μεγάλο σε αριθμό μικρών επιχειρήσεων αυτοαπασχολούμενων και εμπόρων.

Αποδεικνύεται επίσης ότι γίνεται «πάρτη» εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που εξακολουθούν να έχουν στον κλάδο των σούπερ μάρκετ, ακόμα και σε περίοδο όξυνσης της κρίσης αποδεικνύοντας το πόσο τους ευνοεί η φιλομονοπωλιακή διαχείριση της κρίσης.

 Για αυτές της εξελίξεις η πλειοψηφία της θεωρείται ότι η Ο.Ι.Υ.Ε. αποφάσισε το συνέδριο να γίνει ποιο νωρίς, η μήπως για να συζητηθούν:

1. Η σφοδρή επίθεση που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση και εργοδοσία στο κλάδο συνολικά, οι χιλιάδες απολύσεις, η απλήρωτη δουλειά, η δουλειά τις Κυριακές, οι εκβιασμοί, η τρομοκρατία, οι μειώσεις των μισθών που είναι πια καθολικό φαινόμενο;

3. Θα φτιάξουν αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης για όλο τον κλάδο που θα αντιμετωπίζει την επίθεση κυβέρνησης – εργοδοτών;

4. Το πώς σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε μαγαζί θα οργανωθούν οι ανοργάνωτοι εργαζόμενοι ενάντια στον εργοδότη τους;

Η πλειοψηφία της ομοσπονδίας δεν αποφάσισε την επίσπευση του συνέδριου για τους παραπάνω λόγους, το αποφάσισε όχι για να συμβάλουν στην καλύτερη και αποτελεσματικότερη οργάνωση των εργαζόμενων του κλάδου, απέναντι στους εργοδότες και την κυβέρνηση, αλλά για το ακριβώς αντίθετο.

Υλοποιούν σε συνεργασία με την εργοδοσία συγκεκριμένο σχέδιο ελέγχου και χειραγώγησης των εργαζόμενων, προσαρμογή του συνδικαλιστικού κινήματος στο νέο πολιτικό σκηνικό που το κεφάλαιο επιχειρεί να στήσει με το νέο δίπολο με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στα σωματεία που ελέγχουν γράφουν κόσμο, τα μαζικοποιούν όχι για να στραφούν ενάντια στην εργοδοσία αλλά για να εξασφαλίσουν πιο στενή συνεργασία με αυτήν σε μια περίοδο που αυξάνεται ο θυμός, η αγανάκτηση των εργαζομένων, εκφράζονται αγωνιστικές διαθέσεις και έχοντας υπόψιν τους ότι τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια, η επίθεση των εργοδοτών και της κυβέρνησης θα γίνει ποιο σκληρή ποιο ανελέητη.

Έχουν στόχο να εξασφαλίσουν καλύτερους συσχετισμούς στην ομοσπονδία, να μειώσουν την δύναμη του ΠΑΜΕ ώστε να παίρνουν ακόμα ποιο ευνοϊκές για την εργοδοσία αποφάσεις όπως αυτή της υπογραφής κλαδικής σύμβασης στο εμπόριο, τους ναυτιλιακούς με μειώσεις μισθών.

Έχουν στόχο και στην ΓΣΕΕ να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την γραμμή της υποταγής και του συμβιβασμού ώστε η επίθεση κεφαλαίου και κυβέρνησης να περνά με τους λιγότερους κραδασμούς και για να στηριχτεί η προσπάθεια της Αυτόνομης Παρέμβασης, (των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα) να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη, να γίνει δηλαδή ΠΑΣΚΕ στην θέση της ΠΑΣΚΕ..

Έχουν στόχο να εξασφαλίσουν καλύτερους συσχετισμούς στην ομοσπονδία, να μειώσουν την δύναμη του ΠΑΜΕ ώστε να παίρνουν ακόμα ποιο ευνοϊκές για την εργοδοσία αποφάσεις όπως αυτή της υπογραφής κλαδικής σύμβασης στο εμπόριο, τους ναυτιλιακούς με μειώσεις μισθών.

Ευθύνεται για το γεγονός ότι η μεγαλοεργοδοσία έχει βάλει στο χέρι και ελέγχει 10αδες σωματεία του κλάδου και ειδικά αυτά των μεγάλων s/m.

Ευθύνεται για την μείωση των μισθών και των ημερομισθίων και την κατάργηση συνολικά των δικαιωμάτων μας.

Ευθύνεται για την απογοήτευση, την μοιρολατρία, τον εκφυλισμό των αγώνων αφού ακόμα και όταν αποφάσιζαν έναν αγώνα κάτω από την πίεση των προβλημάτων και των αγωνιστικών δυνάμεων, μαζί με την εργοδοσία απέτρεπαν την συμμετοχή των εργαζόμενων.

Ευθύνεται για το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στο κλάδο βρεθήκαν ανέτοιμοι και οργανωτικά και ιδεολογικά αφοπλισμένοι στην γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της τρόικας.

Η συγκεκριμένη πλειοψηφία της ομοσπονδίας είναι επικίνδυνη για τους εργαζόμενους του κλάδου. Αποτελεί τμήμα του εργοδοτικού μηχανισμού και έχει διευκολύνει με πολλούς τρόπους την εργοδοτική και κυβερνητική επίθεση.

Η πλειοψηφία της Ο.Ι.Υ.Ε. είναι ο καλύτερος σύμμαχος της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, έχουν συμβάλει αποφασιστικά στην αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων ,της τρομοκρατίας μέσα στους εργασιακούς χώρους.

Συναδέλφισσες -Συνάδελφοι.

 Οι παρατάξεις της Αυτόνομης Παρέμβασης, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ στο συνέδριο μπορεί να συγκροτήσουν διαφορετικά ψηφοδέλτια αλλά στα διοικητικά συμβούλια η στάση τους ήταν και παραμένει ενιαία.

• Στην οργάνωση της πάλης ταυτίζονται με την εργοδοσία, στον κλάδο μας οι δυνάμεις αυτές (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) μιλάνε για υγιές ανταγωνισμό, για στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας, την ανάγκη να σωθούν οι επιχειρήσεις μέσω μειώσεων μισθών, υπογραφή ατομικών συμβάσεων, μειωμένων συνολικά δικαιωμάτων.
• Οι Σειρήνες της «κοινωνικής ειρήνης», του «μικρότερου κακού» που πρεσβεύουν οι δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης – ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αποδείχτηκαν μάνατζερ της υποταγής, και σπόνσορες της ήττας.
• Προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι δήθεν το ταξικό κίνημα στον κλάδο, το ΠΑΜΕ, παραπέμπει τα πάντα στο σοσιαλισμό, διασπάει τους εργαζομένους με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις, τα λένε αυτά στις δυνάμεις μας που δίνουν τον πιο αποφασιστικό αγώνα για να αποτρέψουν τα μέτρα, να μην επιβληθούν μειώσεις στους μισθούς να μην περάσουν απολύσεις, να μην υπογραφεί καμία ατομική σύμβαση(fokas, notos, ikea).
• Σπρώχνουν σωματεία και εργαζομένους σε συμβιβασμό, αποθαρρύνουν αγώνες, εμποδίζουν την συμμετοχή εργαζομένων στους αγώνες ( Σ/Μ- ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ) στους Ναυτιλιακούς και αλλού.

Δεν έχουν μεταξύ τους διαφορές στα ζητήματα που αφορούν την κρίση, συμφωνούν αναμασώντας τα ίδια ψέματα με τους εργοδότες και τα αστικά κόμματα ότι δεν φταίει η καπιταλιστική ανάπτυξη αλλά οι κλέφτες, τα λαμόγια, τα γκολτεν μποις,οι λαθεμένοι υπολογισμοί του Δ.Ν.Τ., ότι χρειαζόμαστε απλά κάποιους ποιο τίμιους και καλύτερους διαχειριστές και αλλά τέτοια ψέματα, επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι.

Για την κρίση επίσης λένε ότι φταίνε τα μνημόνια, η τρόικα, αποκρύπτουν συνειδητά από τους εργαζόμενους ότι η πολιτική που εφαρμόζεται από το ξεκίνημα της κρίσης, γνωστή και ως πολιτική των μνημονίων, δεν ήρθε ξαφνικά, ούτε αποτελεί την αιτία της αντιλαϊκής λαίλαπας.

Αποκρύπτουν επίσης ότι η ίδια πολιτική είχε αρχίσει να εφαρμόζεται με πιο αργούς ρυθμούς σε όλες τις χώρες της ΕΕ πολλά χρόνια πριν το ξέσπασμα της κρίσης.

Τα μνημόνια αποτελούν τη συμπυκνωμένη συνέχεια αυτής της πολιτικής και είναι αποτέλεσμα της κρίσης και όχι η αιτία της. Περιέχουν μέτρα κατεδάφισης δικαιωμάτων που θα εφαρμόζονταν και δίχως την κρίση.

Ο στόχος του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του και πριν και μετά την κρίση είναι η ανάγκη αύξησης της κερδοφορίας του. Δηλαδή, η αιτία για την αντιλαϊκή πολιτική είναι η ίδια και πριν η κρίση ξεσπάσει και στη συνέχεια.

Με την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων στο εμπόριο και τους ναυτιλιακούς με μειώσεις μισθώνκαταρρίφθηκε το επιχείρημα του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού ότι η συλλογικές συμβάσεις υπογράφτηκαν για να προστατέψουν τους εργαζομένους από όλα όσα συμβαίνουν.

Αντίθετα άνοιξαν διάπλατα το δρόμο για ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών πέρα από αυτούς που καθορίζουν οι συμβάσεις.

Με την υπογραφή της σύμβασης ιδιαίτερα στο εμπόριο καταργείται ουσιαστικά η πλήρη και σταθερή εργασία την αντικαθιστούν με ευέλικτες μορφές ( Μερική Απασχόληση, Ωρομίσθιο). Οι εργασιακές σχέσεις ήδη έχουν γίνει λάστιχο για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων στο εμπόριο και καθορίζονται σύμφωνα με της επιταγές των μονοπωλιακών ομίλων, των πολυκαταστημάτων και τις ανάγκες της αγοράς.

Ενισχύουν με αυτό τον τρόπο την μεγαλοεργοδοσία στο εμπόριο με νέα προνόμια και ζεστό χρήμα.

Με την δημιουργία ειδικών επιχειρησιακών ζωνών θέλουν να περάσουν πάγιες επιδιώξεις του κεφαλαίου, των μεγαλέμπορων τόσο στην Αθήνα όσο και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, στις οποίες δεν θα ισχύουν οι κλαδικές συμβάσεις και οτιδήποτε κατοχυρώνει οικονομικά και θεσμικά ζητήματα για τους εργαζόμενους.

Μεθοδεύουν την λειτουργία των καταστημάτων και των επιχειρήσεων σε 24ωρη βάση δηλαδή σε εργάσιμη εβδομάδα των 7 ημερών και των 65ωρων.

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας που έρχεται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο τώρα έρχεται να δεθεί με «την αναβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και την τόνωση της τοπικής οικονομίας», δηλαδή υλοποίηση των κυβερνητικών μέτρων σε ότι αφορά την εργοδοσία.

Με αυτό τον τρόπο αυτές οι δυνάμεις καλλιεργούν την αυταπάτη που ακουμπά σημαντικά τμήματα εργαζομένων ότι αν δεχτούν πετσόκομμα των δικαιωμάτων τους θα γλιτώσουν από την ένταση της επίθεσης, με αποτέλεσμα να αποδέχονται την μείωση συνολικά των δικαιωμάτων τους, να δουλεύουν δηλαδή με ελάχιστο μισθό, ελάχιστο ωράριο, ελάχιστη ασφάλιση.

Έκανε μαζί με τους εργοδότες σημαία την τρομοκρατία των εργαζομένων λέγοντας ότι θα κλείσουν μαγαζιά, ολόκληρες επιχειρήσεις, θα αυξηθεί η ανεργία, δε θα υπάρχουν εργοδοτικοί φορείς το επόμενο διάστημα να υπογράψουν ΣΣΕ.

Αναπαράγουν ψεύτικα επιχειρήματα ότι οι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζόμενων ευθύνονται για την κρίση και πως αν οι εργαζόμενοι υποστούν θυσίες η κρίση θα σταματήσει.

Όλο το προηγούμενο διάστημα «πέταγαν αντιμνημονιακές κορώνες» ότι δε θα υπάρξει καμία μείωση μισθού, καλλιεργούσαν τη λογική του μικρότερου κακού, την ηττοπάθεια, την αναμονή, στην ουσία αυτό που υπεράσπιζαν ήταν η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, η αύξηση ακόμα παραπέρα της κερδοφορίας των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

Καλούσαν τους εργαζόμενους να γίνουν συνένοχοι στο έγκλημα, να πληρώσουν τα σπασμένα της κρίσης, να βάλουν και αυτοί πλάτη, αναγνωρίζοντας ότι οι επιχείρησης έχουν πρόβλημα για αυτό μειώνουν μισθούς και ωράρια.

Έλεγαν ψέματα όταν ισχυρίζονται ότι το κλείσιμο των επιχειρήσεων δεν οφείλεται στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, στον μονοπωλιακό έλεγχο, στις πολυεθνικές αλλά στους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζόμενων.

Έλεγαν ψέματα επίσης όταν ισχυρίζονταν ότι με τη μείωση μισθών που απαιτούσε η εργοδοσία συμφωνεί η μεγάλη πλειοψηφία των σωματείων που είναι ενταγμένα στην δύναμη της ΟΙΥΕ.

Είναι εντελώς αναξιόπιστη απέναντι στους «εργαζόμενους που εκπροσωπεί» όταν την μια έλεγε γιαΠΑΓΩΜΑ ΜΙΣΘΩΝ, την άλλη ΚΑΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ και στην ολομέλεια της διοίκησης της ΟΙΥΕ ο Γενικός γραμματέας και επικεφαλής της Αυτ. Παρέμβασης σε ΟΙΥΕ- ΓΣΕΕ Θ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ με τη συμφωνία της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ προτείνε και υπέγραψε τελικά μείωση μισθών στα όρια που θέλει η εργοδοσία ( 6,7%).

ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ – ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ υπέγραψαν με τους εργοδότες όχι μόνο την μείωση μισθού κατά 6,7% αλλά την γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, της μερικής απασχόλησης και του ωρομίσθιου. Βασική τους θέση τους δεν είναι η κατάργηση της μερικής απασχόλησης και η σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους τους εργαζομένους όπως πρότεινε η ΔΑΣ, αλλά να μπει πλαφόν 10% σε αυτήν.

Κατηγορούσαν της δυνάμεις μας ότι θα είναι εκτεθειμένοι απέναντι στους εργαζομένους για την μη υπογραφή συμβάσεων όταν είναι γνωστό ότι η ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνες οι δυνάμεις που υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις με πανάθλιους μισθούς και ωράρια ακόμα και την περίοδο που το κεφάλαιο ιδιαιτέρα στο εμπόριο είχε και έχει υψηλή κερδοφορία.

Καμία εμπιστοσύνη στον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό (ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ- ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) στην ΟΙΥΕ,είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα η αποδυνάμωση τους, εμπιστευθείτε εντίμους αγωνιστές που θα παλεύουν για τα δίκαια της τάξης που εκπροσωπούν της εργατικής τάξης και όχι της εργοδοσίας μιας χούφτας παράσιτων που καρπώνονται των πλούτο που εμείς παράγουμε.

Είναι συμβιβασμένη και ξεπουλημένη στην εργοδοσία ως το μεδούλι, δεν πήραν απόφαση παρά τις προτάσεις των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στην ΟΙΥΕ για Απεργία στον κλάδο, τη φοβούνται όπως « ο διάολος το λιβάνι», δουλεύουν για την υποταγή της εργατικής τάξης, βρίσκονται στην απέναντι όχθη, αποτελούν το μακρύ χέρι της εργοδοσίας.

Συναδέλφισσες- Συνάδελφοι

Στο συνδικαλιστικό κίνημα εντείνονται οι διεργασίες για την αναμόρφωση με βάση της διεργασίες που γίνονται στο πολιτικό σύστημα, κυριαρχεί η επιδίωξη της Αυτόνομης Παρέμβασης να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

Στο κλάδο η Αυτόνομη Παρέμβαση συνεχίζει και ενισχύει το σφυχταγκάλισμα με τους εργοδότες και την ενίσχυση των μηχανισμών της (ΚΛΑΔΙΚΟ ΤΡΟΦΙΜΩΝ- ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ-ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ- ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΚΛΑΔΙΚΟ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΑ), τα ενιαία ψηφοδέλτιο με την ΔΑΚΕ ( ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΟΙ-ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ), την ενιαία στάση και δράση με την ΠΑΣΚΕ στα διοικητικά συμβούλια της ΟΙΥΕ ( ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΣΕ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, την άρνηση απεργιακών κινητοποιήσεων πέρα από αυτές της ΓΣΕΕ, πλασάρουν δήθεν το ακομμάτιστο.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση μαζί με την ΠΑΣΚΕ εμποδίζουν την ανάπτυξη κλαδικών αγώνων που δυσκολεύει την οργάνωση των εργαζομένων στα κλαδικά σωματεία.

¨       Όλο το προηγούμενο διάστημα πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες για να επιταχυνθούν τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα μέσα στους χώρους δουλειάς, πρωτοστάτησε στην επίθεση στης δυνάμεις μας στο κλάδο.

¨       Η υπογραφή συλλογικής σύμβασης με μείωση μισθών, η προώθηση συνολικής ρύθμισης για το εμπόριο, ο ρόλος του ντίλερ ανάμεσα στα μονοπώλια για τη μείωση του μισθού, η παρέμβαση μέσα στους εργαζόμενους για να καναλιζάρει τις αντιδράσεις (Κωτσόβολος, ΦΩΚΑΣ, ΧΟΝΤΟΣ, ΑΛΕΞ ΠΑΚ, στα SPRIDER STORES, σταMULTIRAMA, LEROY ΜΕΡΛΙΝ) είναι όσα περιγράφουν τη δραστηριότητα της το τελευταίο διάστημα.

¨       Καλλιεργεί τη λογική του συμβιβασμού, του εφικτού, της υπεύθυνης διαχείρισης της εφιαλτικής κατάστασης για την οποία ευθύνεται η τρόικα, το μνημόνιο. Στην πρακτική της δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω.

¨       Φοράει τη μάσκα του αγωνιστή, παραπέμπει στην όποια δικαίωση των εργαζομένων με νομικά μέσα. Αρνείται συστηματικά την οργάνωση κινητοποιήσεων στον κλάδο. Επικαλείται τον χαμηλό βαθμό οργάνωσης των εργαζομένων.

Στην αντίπερα όχθη από τον τρόπο που έδρασαν οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ της ΔΑΚΕ της Αυτόνομης παρέμβασης βρέθηκαν οι δυνάμεις της Δ.Α.Σ.

Παρά τις όποιες αδυναμίες και ελλείψεις είχαμε σταθερό μέτωπο απέναντι στην μεγαλοεργοδοσία, στα μονοπώλια του κλάδου ,την κυβέρνηση την τρόικα και της αποφάσεις της.

Με σύνθημα ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ –ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ πρωτοστατήσαμε στην οργάνωση και αντίσταση των εργαζομένων του κλάδου. και μετράμε πολλές δεκάδες απολυμένων συνάδελφων μας που στάθηκαν πρωτοπόρα σε αυτήν την σύγκρουση με εργοδοσία και κυβέρνηση.

Έγκαιρα προειδοποιήσαμε για τις εξελίξεις, τον χαραχτήρα της κρίσης ως καπιταλιστικής και δεν συμβάλαμε στον αποπροσανατολισμό και την απόκρυψη της αλήθειας όπως έκαναν οι άλλες δυνάμεις.

Δώσαμε μάχες μαζί με άλλους συνάδελφους ενάντια στις απολύσεις , την τρομοκρατία στους χώρους δουλείας ,ενάντια στην ανατροπή εργασιακών δικαιωμάτων, με αιτήματα να μην γίνουν απολύσεις, μειώσεις μισθών, να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, να σταματήσει η εκ περιτροπής εργασία, τα σπαστά ωράρια κ.α.

βρεθήκαμε σε χώρους όπου ξέσπασαν αγώνες( Ανακύκλωση Ηρακλείου Κρήτης, Ιωαννίνων, Φωκάς-Νότος Θεσσαλονίκης, Σ/Μ Δούκας,Extra, IKEA, δημοκοπικών εταιριών , καθαριστριών πολυτεχνείου-πανεπιστημίου κ.α.)

Αντιπαλέψαμε τη γραμμή του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας ,τις διάφορες συνταγές διαχείρισης που σε καμία περίπτωση δεν θίγουν τα κέρδη και την ιδιοκτησία των μονοπωλίων.

Συμμετείχαμε, κομμάτι και εμείς του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος του ΠΑΜΕ σε όλες τις δράσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Την 3ετία αυτή έγινε ακόμα πιο φανερό και γενικά και στον κλάδο μας πως το ΠΑΜΕ είναι το μοναδικό στήριγμα που οι εργαζόμενοι της χώρας μπορούν να βασίζονται στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος..

Με τις πρωτοβουλίες του, τις δεκάδες απεργίες , τα συλλαλητήρια , τις καταλήψεις αντιστάθηκε στην βάρβαρη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη της χώρας μας, κράτησε ψηλά το αγωνιστικό φρόνημα της Τάξης μας.

Με τις επεξεργασμένες θέσεις του με βάση και κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες των λαϊκών οικογενειών, τις διεκδικήσεις του, την ανάδειξη των αιτιών της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης , απορρίπτοντας την λογική της μοιρολατρίας και της υποταγής.

Συμβάλαμε στην αντίσταση, στην ταξική συσπείρωση και την αγωνιστική ενότητα των εργαζόμενων. Βοηθήσαμε να γίνουν βήματα στην κοινή δράση των εργαζόμενων με τα άλλα λαϊκά στρώματα

Πρωτοστατήσαμε στην οργάνωση της αντίστασης ( ανακύκλωση Ηρακλείου Κρήτης, Ιωαννίνων, Αττικής, Φωκάς- Νότος Θεσσαλονίκης, Σ/Μ Δούκας, ΕΧΤΡΑ ) για να μην περάσουν οι μειώσεις των μισθών, χωρίς το προσωπικό και συλλογικό ρίσκο και την άρνηση στην εκ περιτροπής εργασία, τα σπαστά ωράρια, την απλήρωτη εργασία, χωρίς την καθημερινή μάχη μέσα στους χώρους δουλειάς απέναντι στην αυξημένη επιθετικότητα του κεφαλαίου, οι απώλειες συνολικά για την εργατική τάξη θα είναι ακόμα μεγαλύτερες.

Για αυτή μας τη δράση ήδη μετράμε δεκάδες απολύσεις πρωτοπόρων συναδέλφων μας (Κωτσόβολος, LerroyMerlin, attica, hondos κ.α) με σχέδιο να δεχτεί πλήγμα το ταξικό εργατικό κίνημα, σχέδιο που θα γενικευτεί το επόμενο διάστημα.

Δίνουμε όλες μας της δυνάμεις για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος που βασική προϋπόθεση είναι η μαζικοποίηση των συνδικάτων, η ολόπλευρη ενίσχυση της αγωνιστικής τους δράσης με την οργάνωση των εργαζομένων σε κάθε μονοπωλιακό όμιλο.

Γιατί συνδικάτα ταξικά, μαζικά μπορούν να γίνουν η ασπίδα προστασίας του άνεργου, του απολυμένου, του απλήρωτου εργαζόμενου, μόνο η συνειδητή στράτευση και οι θυσίες που συνεπάγεται αυτή η στράτευση, μέσα από το σωματείο, την Επιτροπή Αγώνα μπορεί σήμερα να εξασφαλίσει το αξιόμαχο του κινήματος, να το κάνει δύναμη αντεπίθεσης και ανατροπής.

 Αναμφισβήτητα χωρίς αυτήν την δράση του ΠΑΜΕ τα πράγματα για όλους μας θα ήταν πολύ χειρότερα.

Συναδέλφισσες –Συνάδελφοι

Από αυτό το συνέδριο δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα γίνει ουσιαστική συζήτηση για τις εξελίξεις και θα παρθούν σωστές και αγωνιστικές αποφάσεις για τους εργαζόμενους του κλάδου. Κάτι τέτοιο δεν το επιτρέπουν οι σημερινοί συσχετισμοί.

Στο Συνέδριο όμως αυτό μπορούν να γίνουν-είναι ζωτική ανάγκη να γίνουν-σημαντικά βήματα αλλαγής της αρνητικής κατάστασης που επικρατεί σε βάρος των εργαζόμενων με την αφαίρεση δύναμης από τις παρατάξεις που συγκροτούν την εργοδοτική και κυβερνητική πλειοψηφία στην ΟΙΥΕ.

Μια τέτοια εξέλιξη θα αποδυνάμωνε την επιρροή της εργοδοσίας και θα δυνάμωνε την πάλη των εργαζόμενων του κλάδου μας..

Για αυτό η Δ.Α.Σ. καλεί κάθε αντιπρόσωπο, κάθε εργαζόμενο,

να σκεφτεί τα εξής:

Μπορεί οι μηχανισμοί της εργοδοσίας και της κυβέρνησης σε επίπεδο ΟΙΥΕ, στη διοίκηση και στα συνέδρια να διαμορφώνουν πλειοψηφίες, αλλά στους αγώνες και στους δρόμους κρίνονται οι πραγματικοί συσχετισμοί.

Να σκεφτεί να προβληματιστεί για την στάση της πλειοψηφίας αυτής της Ομοσπονδίας, Να κρίνει την κάθε παράταξη με βάση την δράση και την στάση της.

Να κάνει το βήμα, να αποδυναμώσει την γραμμή της υποταγής, του συμβιβασμού, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, το ενιαίο μέτωπο με την εργοδοσία, να δυναμώσει την ταξική γραμμή, την γραμμή της αγωνιστικής ενότητας των εργαζόμενων του κλάδου μας.

Να συμβάλλει παρά τις οποίες επιφυλάξεις και διαφωνίες μπορεί να διατηρεί απέναντι στην ΔΑΣ και το ΠΑΜΕ στην συσπείρωση των αγωνιστικών δυνάμεων του κλάδου μας ενάντια στην βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση

Κατ΄ εντολή των μονοπωλίων.

Να βοηθήσει στους στόχους μας που είναι:

 

Η μαζικοποίηση των σωματείων, η συγκέντρωση δυνάμεων στον κλάδο και συνολικά με σκοπό την σύγκρουση με την μεγαλοεργοδοσία ,την κυβέρνηση και την τρόικα και την βάρβαρη πολιτική τους που πλήττει όλους τους τομείς της ζωής των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων..

Το δυνάμωμα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος του ΠΑΜΕ, η συσπείρωση στις γραμμές του νέων δυνάμεων, σωματείων, επιτροπών αγώνα.

Η αλαλαγή του συσχετισμού σε βάρος του κυβερνητικού –εργοδοτικού συνδικαλισμού. (ΠΑΣΚΕ-ΑΠ-ΔΑΚΕ) στη Ο.Ι.Υ.Ε. που χρόνια τώρα βάζει πλάτη για την υπεράσπιση της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, εμποδίζοντας και συκοφαντώντας την ταξικά προσανατολισμένη ενότητα των εργαζόμενων.

Ο δρόμος της αντίστασης, της ανυπακοής και της αντεπίθεσης απέναντι στους εργοδότες, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις τους περνά μέσα από το τσάκισμα και την υπερφαλάγγιση αυτής της εργατικής αριστοκρατίας.

Τώρα έχουμε εμπειρία, ξέρουμε πλέον ποιος χαντακώνει καθημερινά τη ζωή τη δικιά μας και των οικογενειών μας, σε αυτό το συνέδριο μια μόνο επιλογή υπάρχει η ενίσχυση της ταξική γραμμής, η υπερψήφιση του ψηφοδελτίου της Δ.Α.Σ (ΠΑΜΕ) που εκφράζει την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων του κλάδου.