Kεντρική εισήγηση στη Συνέντευξη τύπου στις 8 Απρίλη
Τόλος Δημήτρης ( εργαζόμενος σε εταιρεία του ομίλου mmpublications, μέλος του ΔΣ του ΣΕΑ)
Συνάδελφοι-ες καλησπέρα,
Τα κλαδικά σωματεία εμπορίου της Αττικής λένε ως ΕΔΩ! Ο εμποροϋπάλληλος στα super market, ο εμποροϋπάλληλος στα πολυκαταστήματα και τα εμπορικά κέντρα, ο εμποροϋπάλληλος στις μεγάλες αλυσίδες αλλά και του μικρού λιανικού εμπορίου ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ!
Στις συνθήκες της πανδημίας φανερώθηκαν ακόμα πιο διακριτά οι διαχωριστικές γραμμές, οι δύο κόσμοι που αναμετρώνται! Από τη μία έχουμε τα κέρδη τους, την προστασία της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και των επιχειρηματικών ομίλων και από την άλλη έχουμε τους νεκρούς, τα δικαιώματα μας, τη ζωή μας.
Την ίδια στιγμή που μετράμε και στον κλάδο μας νεκρούς συναδέλφους αλλά και δεκάδες ασθενείς σε νοσοκομεία και στα σπίτια τους, την ώρα που στα μάτια πλέον όλων φάνηκε ξεκάθαρα πως τα υγειονομικά πρωτόκολλα ήταν ένας απλός τίτλος και μόνο, η κυβέρνηση δρομολογεί μαζί με τις συνέπειες της πανδημίας, να μας διαλύσει τη ζωή, τους μισθούς μας, τον εργάσιμο χρόνο.
Μαζί με τα αδιέξοδα για το πώς θα τα φέρουμε βόλτα με τις υποχρεώσεις μας και την ανασφάλεια και το φόβο αν θα έχουμε δουλειά, η κυβέρνηση φέρνει νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, καταργεί στην πράξη το 8ωρο, προχωρά σε σημαντικές ανατροπές που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις και τη ζωή μας.
Εδώ και ένα χρόνο και λόγω της πανδημίας, βρισκόμαστε ξεζουμισμένοι. Από τη μία οι εργαζόμενοι στα super market που οι αντοχές τους έχουν μηδενιστεί. Εργάζονται βρέξει-χιονίσει, χωρίς ρεπό, με φουλ τις μηχανές της εντατικοποίησης, άρρωστοι, μεταφερόμενοι από κατάστημα σε κατάστημα. Σε όλες τις αλυσίδες των super market τόσο τις μεγάλες όσο και τις μικρότερες, μετράμε καθημερινά κρούσματα από τον κορονοιό και δυστυχώς το τελευταίο τρίμηνο μετράμε και νεκρούς. Επίσης μετράμε και αρκετά εργατικά ατυχήματα λόγω της εντατικοποίησης που όπως και για τα κρούσματα του κορονοιού, η εργοδοσία συνολικά κάνει συντεταγμένη προσπάθεια για να τα θάψει.
Παρά τις συγκεκριμένες και με στοιχεία καταγγελίες μας προς την κυβέρνηση με υπομνήματα και παρεμβάσεις, την άσκηση πίεσης στην εργοδοσία για να πάρει ουσιαστικά μέτρα προστασίας αλλά και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς για να παίξουν επιτέλους το ρόλο τους, τα πρωτόκολλα υγείας έγιναν πρωτόκολλα θανάτου, η κατάσταση αφέθηκε στην τύχη της. Η ζωή μας όμως δεν είναι παιχνίδι. Και δε θα την αφήσουμε στα χέρια τους.
Από την άλλη πλευρά οι συνάδελφοι μας στο λιανικό εμπόριο, δοκιμάζονται με όλες τις μορφές εξαθλίωσης. Άλλοι βρίσκονται σε αναστολή σύμβασης για μήνες, άλλοι σε προγράμματα μείωσης των μισθών, άλλοι στην ανεργία. Αναγκάζονται να ζουν με ελάχιστα ευρώ και να προσπαθούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες τους και των οικογενειών τους.
Η κυβέρνηση μπροστά σε όλα τα παραπάνω θεωρεί πως τώρα είναι η ώρα να φέρει το σύνολο των αντεργατικών και παράλληλα άθλιων μέτρων που είχε στο συρτάρι της, αξιοποιώντας την πανδημία. Εκτιμά πως είναι οι κατάλληλες συνθήκες να προχωρήσει τις ανατροπές του αιώνα θεωρώντας πως απέναντι σε έναν εργαζόμενο λαό, κουρασμένο, συγχυσμένο, χτυπημένο από την εντατικοποίηση, την απληρωσιά και την ανεργία, δε θα συναντήσει αντιστάσεις. Αν εκτιμά ότι θα περάσει τα μέτρα «αναίμακτα» έχοντας εξασφαλίσει συναίνεση από μια χρεοκοπημένη και χωρίς κύρος στους εργαζόμενους, συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ, είναι βαθιά γελασμένη.
Η κυβέρνηση αφού όλους αυτούς τους μήνες άφησε συνειδητά το δημόσιο σύστημα Υγείας να καταρρεύσει και να έχουμε φτάσει στο σημείο να πεθαίνει κόσμος στα ράντζα των δημόσιων νοσοκομείων την ίδια στιγμή που οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής υγείας πλουτίζουν και παράλληλα άφησε να μετατραπούν με δική της ευθύνη οι εργασιακοί χώροι σε χώρους διασποράς του κορονοϊού επιδιώκει να ολοκληρώσει το έγκλημα σε βάρος των δικαιωμάτων μας.
Θέλει να δώσει τη χαριστική βολή στο 8ωρο, νομοθετώντας τη 10ωρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες, το παραπέρα ξήλωμα της κυριακάτικης αργίας. Ετοιμάζεται να βάλει χέρι ακόμα και στα σωματεία μας. Όλα αυτά με ενίσχυση και ένταση της καταστολής.
Σε έναν κλάδο που χτυπιέται από κάθε είδους ευέλικτη σχέση εργασίας, που η μαύρη και η απλήρωτη εργασία θεριεύει, έρχεται η κυβέρνηση να νομιμοποιήσει την πλήρη απελευθέρωση των όρων δουλειάς. Έρχεται να νομοθετήσει για πρώτη φορά στη χώρα μας τη 10ωρη εργασία, 135 χρόνια μετά την απεργία των εργατών του Σικάγο και ακριβώς 101 χρόνια ύστερα από την νομοθέτηση του 8ωρου στη χώρα μας. Οι εργαζόμενοι ως σύγχρονοι δούλοι να αναγκάζονται να εργάζονται 10 ώρες με απλήρωτες υπερωρίες για σχεδόν 6 μήνες, με μόνη εργοδοτική δέσμευση την απόδοση λίγων ημερών άδεια στο ίδιο διάστημα. Η εκτίναξη της υπερωριακής εργασίας που για τον κλάδο μας όλοι γνωρίζουμε πως είναι απλήρωτη εργασία, αποτελούν τις βάσεις της νέας επίθεσης στη ζωή μας.
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας που μετρά φέτος 130 χρόνια ζωής και δράσης, είχε από την 1η μέρα της ίδρυσης του ως αίτημα την εφαρμογή του 8ωρου, τη σταθερή εργάσιμη μέρα και στην εξέλιξη της πάλης την ακόμα περισσότερο μείωση της.
Δε θα μας αιφνιδιάσουν! Δηλώνουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, προς την κυβέρνηση αλλά και τις εργοδοτικές ενώσεις που πάγια απαιτούν την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου και να μη δεσμεύονται από νόμους και περιορισμούς, ότι θα μας βρουν απέναντι τους. Είναι συνθήκες που το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναμετρηθεί στα ίσια με όλους όσους επιδιώκουν να στήσουν τους εργαζόμενους στον τοίχο.
Στις 22 Απρίλη ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, ο Σύνδεσμος Υπαλλήλων Εμπορικών Καταστημάτων και Ιδιωτικών Επιχειρήσεων Πειραιά, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων & Εμποροϋπαλλήλων Δυτικής Αττικής και το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρεωτικής προχωρούν σε κινητοποίηση, με παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, στο Υπουργείο Εργασίας, στους εργοδοτικούς φορείς. Ήδη ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας έχει προκηρύξει στάση εργασίας για εκείνη την ημέρα.
Από το βήμα της σημερινής συνέντευξης τύπου καλούμε όλα τα σωματεία του εμπορίου, κλαδικά και επιχειρησιακά, σε όλη τη χώρα σε συντονισμό και δράση. Να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση και την εργοδοσία αξιοποιώντας όλες τις μορφές αγώνα. Με περιοδείες, εξορμήσεις, συσκέψεις, με παρεμβάσεις έξω από τα καταστήματα, με παραστάσεις διαμαρτυρίας. Να ενημερώσουμε τους συναδέλφους, να είναι προετοιμασμένοι για απεργιακή απάντηση μπροστά στο νέο νομοσχέδιο.
Οργανωμένα, ταξικά, αγωνιστικά είναι ανάγκη και καθήκον μας να απαντήσουμε σε ότι μας γυρνάει σε μαύρες εποχές για τα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να χτυπήσει κάθε φωνή που αγωνίζεται για τις σύγχρονες ανάγκες, που διεκδικεί ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Στις 22 του Απρίλη αλλά και στον φετινό εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς που είναι προφανές ότι αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, να δοθεί πρώτη απάντηση από τους εργαζόμενους του κλάδου μας.
Κρητικός Μιλτιάδης (εργαζόμενος στο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ – Αντιπρόεδρος ΣΕΑ)
Εργάζομαι στον λεγόμενο καλό εργοδότη! Από την αρχή της πανδημίας με τον τρόπο που η εργοδοσία συνολικά την αντιμετώπιζε δηλαδή χωρίς ουσιαστικά μέσα προστασίας, χωρίς απολυμάνσεις, ανάκληση αδειών και ρεπό, εντατικοποίηση, κυνηγητό εργαζομένων από πόστο σε πόστο και από κατάστημα σε κατάστημα, χωρίς τις απαραίτητες προσλήψεις πλήρους απασχόλησης, είχαμε τονίσει ότι όσοι δεν νοσήσουμε από την πανδημία τότε σίγουρα θα πέσουμε θύματα της υπερκόπωσης, των επαγγελματικών ασθενειών και των εργατικών ατυχημάτων. Η κατάσταση πλέον στα καταστήματα, τις αποθήκες και τα γραφεία τόσο της επιχείρησης που εργάζομαι όσο και όλων των αλυσίδων σ/μ είναι ανεξέλεγκτη.
Τώρα ένα χρόνο μετά αντιμετωπίζουμε το τρίτο και πιο θανατηφόρο κύμα και μαζί με αυτό αντιμετωπίζουμε και μια πλημμυρίδα από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες που βγαίνουν στην επιφάνεια μετά από μακρόχρονη και έντονη σωματική και ψυχική καταπόνηση. Η εντατικοποίηση, τα ακατάλληλα και επικίνδυνα πολλές φορές μέσα και εργαλεία με την ελλιπή συντήρηση, η σωματική και ψυχική κούραση, η πίεση του “να τα προλάβουμε όλα”, επηρεάζουν αρνητικά την κρίση και πολλαπλασιάζουν τις πιθανότητες του “λάθους”. Είναι όμως έτσι συνάδελφοι;
Όπως εμείς περιμέναμε ότι αυτά ήταν θέμα χρόνου να συμβούν, άλλο τόσο το περίμενε και η εργοδοσία και από πριν είχε αποφασίσει για το ποια στάση θα κρατήσει απέναντι σ’ αυτά. Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά όταν στις παρεμβάσεις μας, η εργοδοσία επικαλείται πάντα το ανθρώπινο λάθος ή την κακιά στιγμή προκειμένου να τινάξει από πάνω της την οποιαδήποτε ευθύνη.
Μόνο το τελευταίο διάστημα έχουμε:
• Ηλεκτροπληξία σε πόστο έτοιμων φαγητών σε υπερμάρκετ. Απάντηση δ/ντή: “…εντάξει συμβαίνουν αυτά, η συνάδελφος έχει ξερό το χέρι της αλλά είναι καλά.” Περιστατικό που έχει ξανασυμβεί πανομοιότυπα και σε κατάστημα των Αμπελοκήπων.
• Σοβαρό ατύχημα σε χώρο φορτοεκφόρτωσης καταστήματος. Ενώ ο συνάδελφος νοσηλευόταν στην εντατική δίνοντας μάχη για την ζωή του η υπεύθυνη της δ/νσης προσωπικού ζητούσε να της δώσουμε τα στοιχεία του, προκειμένου να διασταυρώσει αν πρόκειται για το περιστατικό που ξέρει.
• Ατύχημα με υπάλληλο φύλαξης σε υπερμάρκετ. Ο υπάλληλος διακομίστηκε με ασθενοφόρο λόγω πολλαπλών καταγμάτων. Δ/ντης καταστήματος: “…παραπάτησε, έδειξε υπερβάλλων ζήλο και δεν εφάρμοσε τις οδηγίες που είχε λάβει. Δεν δηλώνεται εργατικό από εμάς αλλά από την εταιρεία που τον έχει προσλάβει.” Υπεύθυνος δ/νσης προσωπικού εταιρείας SECOURITY ISM (4 μέρες μετά το συμβάν): “… κάτι έχει πάρει το αυτί μου, δώστε μου περιθώριο μιας ημέρας να ενημερωθώ και θα σας πω.”
• Μόλις χθες ενημερωθήκαμε ότι συνάδελφος μας έπαθε ανακοπή και δυστυχώς στη σημερινή παρέμβαση του σωματείου μας στο κατάστημα του, μάθαμε ότι έχασε τη ζωή του. Η απάντηση λίγων δευτερολέπτων από τον Διευθυντή ήταν πως είχε πρόβλημα και δεν είχε ενημερώσει την εταιρεία και για ότι παραπάνω να απευθυνθούμε στα κεντρικά διότι αποτελούν προσωπικά δεδομένα… Αν παραθέταμε εδώ όλα τα περιστατικά που έρχονται σε γνώση του σωματείου μας ο κατάλογος θα ήταν ατελείωτος. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι επειδή σήμερα βρεθήκαμε στα κεντρικά γραφεία της επιχείρησης, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αυτά τα ζητήματα. Η απάντηση βέβαια της εταιρείας ήταν ¨ότι ήταν απασχολημένη, κρατήσανε τα τηλέφωνα μας για να μας απαντήσουν στο μέλλον.
Υπάρχουν αυτά που μαθαίνονται αλλά και άλλα που κρύβονται κάτω από καθεστώς τρομοκρατίας. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για τους δεκάδες συναδέλφους που αναγκάζονται να εργαστούν “μανταρισμένοι” φορώντας επιδέσμους, νάρθηκες, κολάρα, ζώνες κτλ. ανεξαρτήτου ηλικίας και πόστου. Σκοπός μας όμως δεν είναι να βγάζουμε “πολεμικό ανακοινωθέν” για τις παράπλευρες απώλειες στον πόλεμο των κερδών μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων.
Η εξασφάλιση όμως των κανονισμών υγιεινής και ασφάλειας αντιμετωπίζεται ως κόστος από την εργοδοσία και αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου που θέλει να ξεμπερδεύει με ότι έχει σχέση με την ασφάλεια, τον σταθερό χρόνο εργασίας, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και την κοινωνική ασφάλιση. Τους το ξεκαθαρίζουμε για ακόμα μια φορά ότι δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν μείναμε και δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια.
Από το να δουλεύουν οι εργαζόμενοι σαν τα ποντίκια στα Public πίσω από κλειστά ρολά ενόψει Black Friday, από τον Μr Jumbo που μέσω εσωτερικής αλληλογραφίας εκβίαζε τους εργαζόμενους με το δίλημμα «αναστολή ή άδεια, από τους εργοδότες που με ομοιογένεια ζητούσαν δικαιολογητικά στο χιονιά που είχε παραλύσει η Αττική, ώστε να μη χρεωθούν οι εργαζόμενοι ρεπό. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ.
Όλα αυτά που η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις της έχουν βάλει στο στόχαστρο εμείς τα θεωρούμε υψίστης σημασίας. Είναι απαραίτητα για την διασφάλιση της ποιότητας της ζωής τόσο της δικής μας όσο και της οικογένειάς μας. Είναι όλα αυτά που δικαιούμαστε ως εργαζόμενοι στον 21ο αιώνα. Όλα αυτά δεν πρόκειται να τους τα χαρίσουμε.
Καραπάνου Ελευθερία (εργαζόμενη στον ΑΒ Βασιλόπουλο – μέλος ΔΣ ΣΕΑ)
Οι εργαζόμενοι στα ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ εκτός ότι εργαζόμαστε καθημερινά με τον φόβο μην νοσήσουμε γιατί ισχύουν όλα αυτά που εδώ και ένα χρόνο καταγγέλλουμε για τα πρωτόκολλα λάστιχο, είμαστε αντιμέτωποι και με απολύσεις. Ήδη στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας έχουν απολυθεί δεκάδες συνάδελφοι ενώ δεν είναι λίγοι και αυτοί που έχουν απολυθεί από τα καταστήματα.
Παράλληλα στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας φτάνουν συνεχώς καταγγελίες ότι εργαζόμενοι, ακόμα και αυτοί που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και είναι στο σπίτι, πιέζονται να πάνε σε καταστήματα που υπάρχει συρροή κρουσμάτων επειδή “δε βγαίνει η δουλειά”. Στα καταστήματα καθημερινά σχεδόν σε όλη την Αττική νοσούν συνάδελφοι μας χωρίς να παίρνονται τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής, χωρίς να γίνεται καμία ενημέρωση γιατί όπως έχουμε ακούσει από υπεύθυνη καταστήματος ¨τα εσωτερικά μας θέματα δε διαρρέουν¨.
Για όλα τα παραπάνω και στις παρεμβάσεις του σωματείου μας, η απάντηση των διευθυντών καταστημάτων όταν δεν κρύβονται όπως ο διευθυντής του ΑΒ στα Πετράλωνα, ο οποίος εξανάγκαζε συναδέλφους να εργάζονται ενώ είχαν διαγνωστεί θετικοί στον κορονοϊό, είναι καρμπόν: “Μιλήστε με τα κεντρικά”. Περιττό να πούμε ότι στα κεντρικά αναμένουμε ακόμα στο ακουστικό μας.
Δεν έγινε όμως το ίδιο και σε παρέμβαση των σωματείων στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας την προηγούμενη βδομάδα που πάνω στο πανικό τους μην τυχόν και τους συναντήσουν τους πραγματικούς εκπροσώπους των εργαζομένων και αναγκαστούν να δώσουν εξηγήσεις έκλεισαν τις εισόδους άλλα και τους εργαζομένους έξω από την εταιρεία!
Σε συνθήκες πανδημίας και ενώ η εργοδοσία έχει σκάσει από τα κέρδη τσακίζει τα δικαιώματα μας, την υγεία μας και δεν διστάζει να μας πετάξει στην ανεργία.
Από τη μια τα 4ώρα, 6ώρα, η αξιοποίηση δουλεμπορικών στις αποθήκες και στην καθαριότητα και οι απολύσεις και από την άλλη η απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας και της ασφάλειας με αποτέλεσμα να εργαζόμαστε μέσα σε υγειονομικές βόμβες, έχουν διαμορφώσει μια εκρηκτική κατάσταση.
Από “ήρωες” που προκλητικά μας έλεγαν για να τους εξασφαλίσουμε ασύλληπτα κέρδη γινόμαστε πρωταγωνιστές για την υπεράσπιση της υγείας και των δικαιωμάτων μας! Καθημερινά, ένας-ένας συνάδελφοι μας, εμπιστεύονται το σωματείο τους, γίνονται μέλη σε αυτό. Με τους συναδέλφους μας λοιπόν στο πλευρό μας, τον ηρωισμό μας θα τον δουν στους δρόμους και στους αγώνες.
Παπαδάς Γιάννης (εργαζόμενος στην αποθήκες Μetro-Πρόεδρος ιδιωτικών υπαλλήλων & εμπ/λων Δυτικής Αττικής )
Οι εργαζόμενοι στις αποθήκες όλων των αλυσίδων σ/μ αλλά και στα logistics εργαζόμαστε δίχως αύριο. Τελειώνουμε την 10ωρη βάρδια μας που για κάποιους συνάδελφος μπορεί να η βάρδια να είναι και 16 ώρες και σερνόμαστε. Τα μέτρα μας λένε ότι τηρούνται και μάλιστα με το παραπάνω άλλα εμείς από στόμα σε στόμα μαθαίνουμε συνεχώς για νέα κρούσματα.
Και στις αποθήκες η ατομική ευθύνη περισσεύει. Δεν μας περισσεύει όμως άλλη υπομονή. Τώρα τη μόνη ευθύνη που έχουμε υποχρέωση να αναλάβουμε είναι η οργάνωση του αγώνα μας, μέσα από τα σωματεία μας με κριτήριο τις δίκες μας ανάγκες. Δεν πάει άλλο.
Στην περιοχή του Θριασίου με τις δεκάδες αποθήκες, τα logistics περιοχή που απασχολούνται 1000άδες εργαζόμενοι υπάρχει μόνο ένα νοσοκομείο που το μετατρέψανε σε νοσοκομείο covid με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγειά εργαζομένων και κατοίκων.
Όλο αυτό το διάστημα τα σωματεία και μαζικοί φορείς της περιοχής δίνουμε μάχη για την υπεράσπιση της υγεία μας.
Την Δευτέρα 12 Απρίλη το ΕΚ Ελευσίνας έχει προκηρύξει 24ωρη απεργία, κάτω από την πίεση ταξικών σωματείων αλλά και εργαζομένων της περιοχής που βλέπουν την κατάσταση να είναι στο απροχώρητο. Τα σωματεία καλούν σε απεργιακή συγκέντρωση στις 6 το απόγευμα στην πλ. Ηρώων, με βασικό αίτημα να παρθεί πίσω η απόφαση της κυβέρνησης για μετατροπή του νοσοκομείου της περιοχής, σε νοσοκομείο μίας νόσου. Μια απόφαση που είναι εγκληματική, καθώς στην περιοχή δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι και τα εργατικά ατυχήματα είναι καθημερινά. Όπως το τελευταίο θανατηφόρο της προηγούμενες ημέρες σε εργοτάξιο στον Ασπρόπυργο.
Απαιτούμε την επίταξη του ιδιωτικού τομέα της υγείας, να παρθούν όλα τα ουσιαστικά μέτρα στους χώρους δουλειάς και τα ΜΜΜ, εκεί είναι και παραμένει η κύρια εστία μετάδοσης του ιού.
Χασιώτου Δήμητρα (εργαζόμενη στο Μy Market και πρόεδρος του σωματείου ιδιωτικών υπαλλήλων Λαυρεωτικής)
Αν και κανονικά θα έπρεπε να χαμογελάω για 300 ευρώ ως εργαζόμενη του Μy Market, καλώ τους συναδέλφους μου στο εμπόριο να αγωνιστούμε για τη ζωή μας με το χαμόγελο και αισιοδοξία.
Μέσα στην πανδημία είχαμε διευθυντές καταστημάτων της επιχείρησης να κρύβουν κρούσματα και να μας καλούν να εργαστούμε επιπλέον λόγω. Διευθύντρια καταστήματος ανέφερε κατά λέξη πως “δε φτάνει που η εταιρία σας κάνει δωρεάν τεστ, θέλετε και να σχολάσετε στην ώρα σας”! Το εργοδοτικό και διευθυντικό θράσος όλο αυτό το διάστημα έσπασε κάτω από την πίεση και τις παρεμβάσεις των κλαδικών σωματείων, των εργαζομένων που βγήκαν θαρρετά μπροστά και κατήγγειλαν, φώναξαν, διαμαρτυρήθηκαν, συγκρούστηκαν.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση προσπαθεί να δέσει χειροπόδαρα τη συνδικαλιστική δράση και να δυσκολέψει τη συμμετοχή και την οργάνωση στα σωματεία. Πέρα από τους εργοδοτικούς μηχανισμούς που έχει ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος ως εργαλείο για να περνάει εργασιακή ειρήνη, θέλουν να βάλουν φίμωτρο σε όλες τις αγωνιστικές φωνές και να βάλουν γύψο στους αγώνες
Θεωρούν «πρόοδο» να είναι οι εργαζόμενοι χειροπόδαρα δεμένοι, να μην μπορούν να απεργήσουν και να συνδικαλιστούν, η εργοδοσία και το κράτος να παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στη λειτουργία των συνδικάτων, αξιοποιώντας όλους τους τρόπους, ακόμα και τις νέες τεχνολογίες.
Την ίδια στιγμή ονομάζουν οπισθοδρομικό και «καθήλωση» οτιδήποτε μπορεί να βάλει φρένο στην ανάπτυξη των κερδών τους, στη βελτίωση του «επενδυτικού κλίματος», όπως είναι άλλωστε και ο διακηρυγμένος στόχος του «εθνικού σχεδίου ανάκαμψης» για τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Από τη μία λοιπόν έχουμε τα κέρδη τους και από την άλλη τη ζωή μας!
Καλούμε όλα τους εργαζόμενους στο εμπόριο, στα γραφεία να σπάσουν το φόβο και τη σιωπή. Δε θα λογαριαστούμε μετά! Θα λογαριαστούμε τώρα!ους σας
Αγαλιού Ερμάλ (εργαζόμενος στο Market in)
Τα λόγια είναι περιττά για την εταιρεία που ως μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας θεώρησε πως λύση ήταν να κάνει ευχέλαιο! Που ένα χρόνο μετά και ενώ διανύουμε το 3ο κύμα πανδημίας με χιλιάδες θύματα και νοσούντες ακόμα και τα αυτονόητα μέτρα για την προστασία της υγείας μας, είναι ζητούμενο.
Την ίδια στιγμή που ο αριθμός των κρουσμάτων αυτές τις μέρες σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, την ώρα που δεκάδες διασωληνωμένοι δίνουν μάχη για ένα κρεβάτι ΜΕΘ και πολλοί από αυτούς βρίσκονται απ’ έξω, με δημόσιο σύστημα Υγείας να αγχομαχά και ο ιδιωτικός τομέας να πλουτίζει, η κυβέρνηση προσπαθεί να συκοφαντήσει και να στοχοποιήσει τις εργατικές κινητοποιήσεις που έχουν κεντρικό αίτημα τη λήψη εδώ και τώρα ουσιαστικών μέτρων προστασίας του λαού από την πανδημία!
Μαζί με τα νοσοκομεία, ένα από τους μαζικούς χώρους δουλειάς που συνωστίζονται εργαζόμενοι και καταναλωτές και παρέμειναν ανοιχτοί σε 1ο-2ο και 3ο κύμα ήταν τα super market.
Ζητούμενο παραμένει για εμάς τους εργαζόμενους στα super market, η ενημέρωση σε περίπτωση κρούσματος, η ενημέρωση δηλαδή η δική μας, των καταναλωτών που η πλειοψηφία τους είναι εργαζόμενοι σε άλλους κλάδους, οι προμηθευτές. Ζητούμενο παραμένει να γίνονται απολυμάνσεις και όλα όσα θα έπρεπε να τηρούνται σε αυτές τις συνθήκες. Όλα αυτά όμως γίνεται προσπάθεια να μένουν κρυφά για να μη χαλάει η εύρυθμη λειτουργία των καταστημάτων.
Για την εργοδοσία όμως παραμένει ως δεδομένο η πίεση να βγει η δουλειά, το κόψιμο των ρεπό και των άδειων, η μετακίνηση μας από κατάστημα σε κατάστημα.
Άρα δεδομένη πρέπει να είναι και η δική μας στάση απέναντι σε όλα αυτά. Με το σωματείο μας, όλοι οι εργαζόμενοι να μην δεχτούμε να παίζουν με την υγεία και τα δικαιώματα μας.
Πάτρας Νίκος (εργαζόμενος στα Lidl)
Ο Σκλαβενίτης μπορεί να αυτοχαρακτηρίζεται ως ο καλός εργοδότης, αλλά υπάρχει και η επιχείρηση που εργάζομαι που χαρακτηρίζεται ως top εργοδότης, με τις απανωτές διακρίσεις και με πιστοποιητικό covid-shield. Μπορεί η εταιρεία να δαπάνα εκατομμύρια για αυτές τις διακρίσεις και τα πιστοποιητικά άλλα η πραγματικότητα που βιώνουμε οι χιλιάδες εργαζόμενοι είναι εντελώς διαφορετική.
Πόσο ΤΟΠ είναι ένας εργοδότης που επίσημη πολιτική του είναι η 4ώρη εργασία και οι βάρδιες μέχρι τις 11μμ, το λιώσιμο των 2 – 3 συναδέλφων ανά βάρδια.
Πόσο χαμογελαστή και ευχαριστημένη μπορεί να είναι μια εργαζόμενη στις αποθήκες της αλυσίδας που είναι αναγκασμένη να πιάνει τον στόχο των 200 κιβωτίων ανά ώρα ή του εργαζόμενου στα ταμία που πρέπει στο 1 λεπτό να σκανάρει 30 προϊόντα.
Πόσο covid shield είναι να μεταφέρεις εργαζόμενους από κατάστημα σε κατάστημα με αποτέλεσμα να νοσήσουν συνάδελφοι και να υπάρχει διασπορά του ιού. Και όχι μόνο από κατάστημα σε κατάστημα αλλά και από πόλη σε πόλη με μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις.
Αλήθεια πόσο covid shield είναι να λέει η εργοδοσία ” ότι ο ιός δεν κολλάει στις επιφάνειες και η απολύμανση δεν είναι υποχρεωτική …”
Ας κρατήσουν τα πιστοποιητικά τους και τις διακρίσεις τους για τις διαφημιστικές τους καμπάνιες γιατί μόνο τέτοιο στόχο έχουν.
Εμείς είναι ώρα να τους χαλάσουμε τα σχέδια και να σηκώσουμε το ανάστημα μας!
7. Τσεκούρας Μάκης (εργαζόμενος στο Praktiker και πρόεδρος του επιχειρησιακού του σωματείου)
Συνάδελφοι θα μείνω σε δύο σοβαρά θέματα, έτσι όπως εμείς τα έχουμε αντιμετωπίσει ως εργαζόμενοι και ως πολίτες.
Πρώτα για την κυβέρνηση που έχει μεγάλες και εγκληματικές ευθύνες που φτάσαμε εδώ πέρα. Από πέρυσι που ξεκίνησε η πανδημία είχε όλο το χρονικό περιθώριο να οργανώσει το υγειονομικό και τα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα. Δεν έπραξε τίποτα.
Δεν στελέχωσε τα νοσοκομεία με γιατρούς, νοσοκόμους και εξειδικευμένο προσωπικό, δεν επίταξε νοσοκομεία του ιδιωτικού τομέα, με αποτέλεσμα να έχουμε τόσους ασθενείς αλλά και νεκρούς σήμερα. Όλο αυτό ήταν θέμα κακής στρατηγικής.
Στο λιανεμπόριο τώρα και συγκεκριμένα στα PRAKTIKER ακολουθούν την ίδια τακτική όλα τα χρόνια και συνεχίζουν και σήμερα σ΄ ένα τόσο δύσκολο τομέα όπως είναι η υγεία.
Το πρωτόκολλο που έφτιαξε ο ΕΟΔΥ δεν είναι πρωτόκολλο για να σωθεί ο κόσμος, θα το έλεγα θανατηφόρο πρωτόκολλο και δεν μπορεί να περάσει στις επιχειρήσεις και να προστατέψει τους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν κάποιος εργαζόμενος σε S.M. νοσήσει, δεν απολυμαίνουν όλο το κατάστημα παρά μόνο το τμήμα που εργαζόταν ο συγκεκριμένος υπάλληλος, παρόλο που όλοι γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι από την εντατικοποίηση πάνε παντού. Επίσης δεν κάνουν τεστ σε όλους τους εργαζόμενους όπως έχουμε ζητήσει και αντιμετωπίζουν την πανδημία όχι τόσο σοβαρά όσο πρέπει, μετράνε τα πάντα σε χρήμα. Το ίδιο γίνεται και στο PRAKTIKER, το οποίο λειτουργεί και φροντίζει για τα κέρδη του και όχι πως θα προστατέψει τους εργαζόμενους.
Όλα αυτά τα φωνάζαμε και πιέζαμε , κάποια από αυτά μετά την πίεση έγιναν. Εμείς στο κατάστημα του Ταύρου είχαμε ένα νεκρό συνάδελφο, ενημερωθήκαμε από τους οικείους του, πέθανε από παρενέργειες του κορωνοϊού. Αυτό για εμάς ήταν χτύπημα.
Η εταιρεία συνεχίζει να μετακινεί συν/φους από κατάστημα σε κατάστημα, διασπείροντας τον ιό. Εμείς καταγγέλλουμε την εταιρεία και η εταιρεία λέει πως υπεύθυνος είναι ο γιατρός εργασίας, ο γιατρός εργασίας πάλι λέει ότι υπεύθυνη είναι η εταιρεία.
Καλούμε τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στη στάση εργασίας στις 22 Απριλίου γιατί μόνο μέσα από τους αγώνες λύνονται τα προβλήματα.
Νικολουδάκη Μαρία (εργαζόμενη στο πολυκατάστημα Αττικα)
Την Δευτέρα 5 Απριλίου επαναλειτούργησε το λιανεμπόριο μετά από ένα ακόμα lockdown. Mε “αυστηρούς κανόνες” όπως μας ανακοινώθηκε από τα ΜΜΕ και με την απειλή ότι αν αυτά δεν τηρηθούν δείχνοντας όλοι μας την γνωστή ατομική ευθύνη θα υποστούμε τις συνέπειες. Δε φτάνει που είμαστε όλους αυτούς τους μήνες άλλοι με 534 ευρώ και άλλοι με επιδόματα, μας ενοχοποιούν και από πάνω.
Πολυκαταστήματα ανοιγοκλείνουν ερμηνεύοντας όπως θέλουν οδηγίες, εγκυκλίους και αποφάσεις άλλα για εμάς τους χιλιάδες εργαζόμενους που από πέρσι το Μάρτιο είδαμε το μισθό μας να μετατρέπεται σε επίδομα και από αναστολή να μας πετάνε στο πρόγραμμα ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και πάλι σε αναστολή δεν ακούσαμε τίποτα. Δεν ακούσαμε τίποτα για τους συναδέλφους που απολυθήκαν. Χορτάσαμε ατομική ευθύνη!
Άνοιξε το λιανεμπόριο άλλα πολλοί από εμάς εξακολουθούμε να είμαστε σε αναστολή. Πολλοί συνάδελφοι καλέστηκαν να εργαστούν χωρίς ξέρουν πόσες ώρες, πόσες μέρες, με τι πρόγραμμα θα δουλέψουν. Την μια βδομάδα δουλεύεις και την άλλη όχι. Άδειες και ρεπό θεωρούνται πολυτέλεια σε αυτές τις συνθήκες.
Δεν μπορούμε να ζούμε έτσι. Με τα ψίχουλα του κρατικού επιδόματος, στην ανασφάλεια, με το άγχος αν και αύριο θα έχουμε μεροκάματο, πως θα τα βγάλουμε πέρα.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτό που τώρα μας πλασάρει με διάφορους τρόπους η εργοδοσία ότι τώρα πρέπει να βάλουμε πλάτη για το κάλο της επιχείρησης – για να μην χαθούνε θέσεις εργασίας”.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε τα ωράρια , οι άδειες , τα ρεπό και οι Κυριακές μας να θυσιαστούν στο βωμός του κέρδους τους.
Η κυβέρνηση τρέχει να ικανοποιήσει κάθε απαίτηση της εργοδοσίας και εμάς μας έχει αφήσει εντελώς εκτεθειμένους στην πανδημία και στην εργοδοτικής ασυδοσία. Είναι προκλητικό να μας λέει ότι προοδευτικό το 2021 να είναι η 10ωρη εργασία, να δουλεύουμε τζάμπα για τους εργοδότες μας όποτε και όσο θέλουν.
Δεν θα τους περάσει. Στις 22 Απριλίου να πάρουν μια πρώτη απάντηση για όλα αυτά που μας στερούν και για όσα σχεδιάζουν να φορτώσουν στις πλάτες μας.
Συριοπούλου Γιώτα (εργαζόμενη στα Zara)
Ο όμιλος Inditex που ανήκουν και τα καταστήματα Zara σχεδιάζει το κλείσιμο 1200 καταστημάτων σε όλο των κόσμο και προφανώς και χιλιάδες απολύσεις εργαζόμενων. Λένε ότι η πανδημία είχε ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση των πωλήσεων όταν την ίδια στιγμή οι διαδικτυακές τους πωλήσεις εκτοξευτήκαν κατά 96%!
Οι εργαζόμενοι του ομίλου πριν την πανδημία κυνηγούσαμε την υπερωρία για να μπορέσουμε να συμπληρώσουμε τα ψίχουλα που περνάμε για μισθό, ήμασταν αναγκασμένοι να κυνηγάμε τους στόχους και να τρέμουμε την αξιολόγηση μην τυχόν και είναι αρνητική και αποτελέσει λόγω απόλυσης. Μας παραμυθιάζανε με το κυνήγι των στόχων μπας και πάρουμε ένα ψίχουλο παραπάνω.
Τώρα μας θέλουν στην πρίζα να θυσιάσουμε τα πάντα και να εργαζόμαστε οπότε, όπως και όπου θέλει η εταιρεία και πάλι με τον φόβο μην απολυθούμε.
Δουλεύουμε με όλες τις μορφές ευελιξίας και με το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης μας λένε πως η πρόοδος σήμερα είναι να δουλεύουμε και με τη βούλα 10 ώρες τη μέρα, όπως δηλαδή δούλευαν οι εργαζόμενοι πριν έναν αιώνα ενώ σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για μείωση του χρόνου εργασίας, για αύξηση του ελεύθερου χρόνου και δημιουργική αξιοποίησή του από εμάς.
Μας λένε ότι πρόοδος είναι να καταργούνται στοιχειώδη δικαιώματα, όπως το 8ωρο, που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με λίμνες αίματος και η γενίκευση της «ευελιξίας» δηλαδή της δουλειάς – λάστιχο
Ενωμένοι όλοι οι εργαζόμενοι στο εμπόριο είναι ανάγκη να απαντήσουμε σε αυτούς τους σχεδιασμούς, να πούμε ότι η πρόοδος τους μας γυρνάει 100 χρόνια πίσω!
Γεροπαναγιώτης Νάσος (εργαζόμενος Leroy Merlin – πρόεδρος εργαζ. εμπορ. Καταστημάτων και ιδιωτικών υπαλλήλων Πειραιά)
Είμαι ο Νάσος Γεροπαναγιώτης, πρόεδρος του Συνδέσμου εργαζομένων εμπορικών καταστημάτων και ιδιωτικών επιχειρήσεων Πειραιά και εργαζόμενος στα Leroy Merlin.
Το σωματείο μας αυτό το διάστημα δίνει την μάχη στους χώρους δουλειάς για να μη μετρήσουμε κι άλλους νεκρούς σε εμπορομάγαζα του Πειραιά. Η κατάσταση στο Πειραιά είναι εφιαλτική, με τα κρούσματα στους χώρους δουλειάς να είναι καθημερινά. Τα μέτρα προστασίας να είναι ελλιπή και ακόμα και η χρήση πλεξιγκλάς ή η οριοθέτηση των σημείων που περιμένουν οι πελάτες στους χώρους που βρίσκονται οι συνάδελφοι όπως τα ταμεία ή τους πάγκους των τυριών, να χρειάζεται η δική μας παρέμβαση στην εργοδοσία προκειμένου να είναι ως ένα βαθμό προστατευμένοι οι συνάδελφοι και οι καταναλωτές. Με αφορμή τον τραγικό θάνατο τους συναδέλφους σε κατάστημα στον Πειραιά, προσπαθήσαμε να κάνουμε ελέγχους με τη συνδρομή του ΚΕΠΕΚ όπου φανερώθηκε η ανάγκη για συχνούς ελέγχους από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά και η αδυναμία του υποστελεχωμένη ΚΕΠΕΚ.
Την ίδια στιγμή αρκετοί συνάδελφοι βρίσκονται σε αναστολή εργασίας προσπαθώντας να τα φέρουν βόλτα με το επίδομα αναστολής. Εταιρείες όπως η Leroy Merlin, χρησιμοποιούν την δυνατότητα της αναστολής της σύμβασης ακόμα και τώρα που άνοιξε το λιανεμπόριο. Πραγματικά, τρίβουν τα χέρια αφού είναι απαλλαγμένη από τους μισθούς και τις εισφορές για μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων ενώ οι εργαζόμενοι πασχίζουν να τα βγάλουν με το επίδομα των 534€. Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση με τις ευπαθείς ομάδες η οποίες έχουν μάθει να ζουν με το επίδομα.
Παράλληλα παλεύουμε να παρθούν άμεσα μέτρα στήριξης του ΕΣΥ. Η κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων της περιοχής μας (Κρατικό Νίκαιας, Τζάνειο, Μεταξά) είναι κρίσιμη, με μεγάλη αναμονή ασθενών προκειμένου να βρουν ΜΕΘ και αρκετά από αυτά να βλέπουμε να γίνονται μιας νόσου. Με αυτό τον τρόπο αφήνουν εκτεθειμένο από την ανάγκη γενικής νοσηλείας και ειδικής φροντίδας τον λαό του Πειραιά, σε έναν από τους μεγαλύτερους Δήμους στην Ελλάδα, ενώ στην ίδια περιοχή οι κλινικάρχες όπως το Metropolitan στον Πειραιά με τεράστιες υποδομές, θησαυρίζουν πάνω στον πόνο του λαού. Είναι προκλητικό και εγκληματικό για τον λαό του Πειραιά, η κυβέρνηση να μην προχωράει σε πραγματική και άμεση επίταξη – χωρίς καμία αποζημίωση – του ιδιωτικού τομέα, ενώ ενισχύει με παχυλές αποζημιώσεις τις δήθεν επιταγμένες ιδιωτικές κλίνες.
Το σωματείο μας απαιτεί από το κράτος και την εργοδοσία να αποζημιώσουν πλήρως τους εργαζόμενους τόσο μισθολογικά όσο και ασφαλιστικά, να πάρουν μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς και παράλληλα να ενισχύσουν τις υποστελεχωμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Τα μονοπώλια, έχουν θησαυρίσει τόσα χρόνια με το δικό μας ιδρώτα, δεν θα πληρώσουμε πάλι εμείς το «μάρμαρο» της κρίσης. Να γίνει άμεση ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας και επίταξη χωρίς αποζημίωση του ιδιωτικού τομέα υγείας.
Συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην κινητοποίηση στις 22 Απρίλη. Συνάδελφοι το σωματείο Πειραιά το επόμενο διάστημα θα δώσει τη μάχη να μη μείνει κανένας συνάδελφος ανενημέρωτος, έχουμε τη δύναμη να απαιτήσουμε ζωή και δουλειά με δικαιώματα.
!