Στους ανταγωνισμούς των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών ομίλων μπλέκει τους εργαζόμενους η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, η οποία κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) ενάντια στο νόμο για τις 52 Κυριακές το χρόνο, μαζί με την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου, τη Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος, τον Εμπορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, δύο εμπορικές εταιρείες που έχουν καταστήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και δέκα έμπορους.
Όλοι αυτοί, που καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα των εμποροϋπαλλήλων και των αυτοαπασχολούμενων, αλλά υπερασπίζεται ο καθένας τα δικά του, ζητάνε να ακυρωθεί η υπουργική απόφαση που επιτρέπει στα καταστήματα σε εννιά περιοχές της χώρας να παραμένουν ανοιχτά όλες τις Κυριακές το χρόνο.
Η αιτιολόγηση της προσφυγής ανοίγει πολλά ζητήματα: Από το υποκριτικό ενδιαφέρον τους για την ξεκούραση των εργαζόμενων (τους οποίους κατά τ’ άλλα εξοντώνουν στις επιχειρήσεις τους έξι μέρες της βδομάδας), μέχρι το σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών και από το γεγονός ότι ο νόμος συμπεριέλαβε μη τουριστικές περιοχές, μέχρι το ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν προέκυψε ύστερα από «διάλογο».
Εκεί που αποκαλύπτονται, όμως, είναι στο αίτημά τους να καταργηθεί η υπουργική απόφαση, επειδή πλήττει τον ανταγωνισμό (οι επιχειρήσεις που δεν ανοίγουν είναι σε μειονεκτική θέση), τον οποίο προστατεύει τόσο το Σύνταγμα, όσο και οι διεθνείς συμβάσεις.
Σ’ αυτούς τους ανταγωνισμούς σέρνει τους εμποροϋπαλλήλους η πλειοψηφία της ΟΥΙΕ, επαληθεύοντας τον επικίνδυνο ρόλο της στο κίνημα, αφού μετατρέπει τους εργαζόμενους σε ουρά των εργοδοτών και έρμαια στις μεταξύ τους αντιθέσεις.